Photo by Nick Tiemeyer on Unsplash
Τα όρια (boundaries) στη θεραπεία είναι συμφωνίες και περιορισμοί μεταξύ του θεραπευτή και του ασθενούς, που πρέπει να τηρούνται κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Αυτά τα όρια βοηθούν στη διατήρηση μιας υγιούς και ασφαλούς θεραπευτικής σχέσης, καθώς καθορίζουν τα όρια των δραστηριοτήτων και των συμπεριφορών που είναι αποδεκτές από το θεραπευτή και τον ασθενή.
Τα όρια μπορεί να καθοριστούν σε διάφορα επίπεδα, όπως π.χ. σχετικά με το χρόνο, τις προσωπικές σχέσεις, τα χρηματικά και τα φυσικά όρια. Για παράδειγμα, ένα όριο που μπορεί να καθοριστεί είναι η διάρκεια της συνεδρίας, η συχνότητα των συναντήσεων, η προσωπική επαφή μεταξύ θεραπευτή και ασθενή έξω από τις συνεδρίες ή η ανταλλαγή χρημάτων.
Τα όρια μπορεί να δημιουργήσουν αίσθημα ασφάλειας για τον ασθενή, διότι τον βοηθούν να κατανοήσει τα όρια του θεραπευτή και τα όρια της συνεδρίας. Αυτό μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή να νιώσει πιο άνετα και ασφαλής κατά τη διάρκεια της θεραπείας και να βοηθήσει στη δημιουργία μιας επαγγελματικής σχέσης εμπιστοσύνης με τον θεραπευτή.
Ωστόσο, τα όρια δεν πρέπει να είναι αυστηρά και απόλυτα, αλλά πρέπει να προσαρμόζονται στις ανάγκες του ασθενούς και στην πορεία της θεραπείας. Ο θεραπευτής πρέπει να είναι ευέλικτος και ανοιχτός σε αλλαγές, εάν αυτό είναι απαραίτητο για την επίτευξη των στόχων του ασθενούς.
