Οταν το πρώτο παιδί της Λάουρα Νάι Φαλσόνι (Laura Nye Falsone) γεννήθηκε το 1996, το άλμπουμ των «Wallflowers» με τίτλο «Bringing Down the Horse» ήταν μεγάλη επιτυχία. «Το μόνο που έχω να ακούσω είναι οι πρώτες νότες από το ‘One Headlight’ και επιστρέφω στο χορό… με το ολοκαίνουργιο αγοράκι μου στην αγκαλιά μου», λέει. «Γεμίζει την καρδιά μου με χαρά κάθε φορά».
Οταν η πρώιμη εμφάνιση Αλτσχάιμερ της Κάρολ Χάουαρντ (Carol Howard) επιδεινώθηκε, συχνά δεν μπορούσε να αναγνωρίσει τον σύζυγό της. Κάποτε τον παρουσίασε ως πατέρα της. Αλλά αν άκουγε ένα τραγούδι των «Simon & Garfunkel» της δεκαετίας του 1960, η Χάουαρντ, μια θαλάσσια βιολόγος που πέθανε το 2019, θα μπορούσε να τραγουδήσει κάθε λέξη «αβίαστα», λέει ο σύζυγός της.
Αυτή η ικανότητα της μουσικής να δημιουργεί ζωντανές αναμνήσεις είναι ένα φαινόμενο πολύ γνωστό στους ερευνητές του εγκεφάλου. Μπορεί να προκαλέσει έντονες αναμνήσεις από προηγούμενα χρόνια -για πολλούς, πιο έντονα από άλλες αισθήσεις όπως η γεύση και η όσφρηση- και να προκαλέσει έντονα συναισθήματα από αυτές τις προηγούμενες εμπειρίες.
«Η μουσική μπορεί να ανοίξει ξεχασμένες πόρτες στη μνήμη σας», λέει ο Αντριου Μπάντσον (Andrew Budson), επικεφαλής γνωσιακής και συμπεριφορικής νευρολογίας, αναπληρωτής επικεφαλής του προσωπικού για την εκπαίδευση και διευθυντής του Κέντρου Μεταφραστικής Γνωσιακής Νευροεπιστήμης στο υγειονομικό σύστημα «Veterans Affairs Boston Healthcare System».
«Η μουσική μπορεί να σε πάει πίσω στο χρόνο, καθώς και να λειτουργεί σαν ένα τράνταγμα ηλεκτρισμού που μπορεί να πυροδοτήσει τον εγκέφαλό σου και να τον βάλει σε λειτουργία», λέει. «Ολοι έχουμε τη γνωστή εμπειρία να επιστρέφουμε στη γενέτειρά μας, να επισκεφτούμε το γυμνάσιό μας και να νιώθουμε τις αναμνήσεις να πλημμυρίζουν ξανά. Η μουσική μπορεί να κάνει το ίδιο πράγμα. Παρέχει ένα ακουστικό και συναισθηματικό περιβάλλον που μας επιτρέπει να ανακτήσουμε όλες αυτές τις αναμνήσεις».
Οι επιστήμονες που μελετούν τις ισχυρές επιδράσεις της μουσικής στον εγκέφαλο λένε ότι η αυξανόμενη γνώση θα μπορούσε να βελτιώσει τη θεραπεία για καταστάσεις όπως η άνοια και άλλες διαταραχές μνήμης, το άγχος, το στρες και η κατάθλιψη, οι μαθησιακές δυσκολίες και πολλές σωματικές ασθένειες, όπως ο χρόνιος πόνος, ο καρκίνος και υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι η μουσική προκαλεί την έκκριση νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου, όπως η ντοπαμίνη, ένας χημικός αγγελιοφόρος που παίζει ρόλο στο σύστημα ανταμοιβής/απόλαυσης του εγκεφάλου. Αλλες μελέτες έχουν δείξει ότι η μουσική μειώνει την ορμόνη κορτιζόλη που παράγει το στρες και αυξάνει την έκκριση ωκυτοκίνης, η οποία παίζει ρόλο στον τοκετό, καθώς και στον δεσμό βρεφών-γονέων, στην εμπιστοσύνη και στο ρομαντικό δέσιμο.
«Η μουσική ενεργοποιεί διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου», καθιστώντας την ένα ιδιαίτερα ευέλικτο εργαλείο, λέει η Αμι Μπέλφι (Amy Belfi), επίκουρη καθηγήτρια Ψυχολογικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Μιζούρι και κύρια ερευνήτρια στο «Music Cognition and Aesthetics Lab». «Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για να βελτιώσουμε τη διάθεση, να μας βοηθήσουν να μάθουμε, να δεθούμε κοινωνικά με άλλους ανθρώπους. Γίνεται μέρος της ταυτότητάς μας, όπως το soundtrack της ζωής μας, γεγονός που εξηγεί γιατί είναι τόσο αποτελεσματικό στην τόνωση και την ανάκτηση αναμνήσεων».
Πηγή: www.ekirikas.com
